АПЕЛЛЯЦИЯ (лот. appellatio — мурожаат қилиш; шикоят қилиш; норозилик билдириш) — суд ҳукми устидан шикоят аризаси беришнинг бир шакли. Апелляция Франция жиноят-процессуал кодексига (1808 й.), жаҳоннинг бошқа кўпчилик давлатлари жиноят-процессуал қонунларига киритилган. ЎзРда 1994 й. 22 сент. да қабул қилинган ва 1995 йил 1 апр. дан амалга киритилган Жиноят-процессуал кодексида ушбу тартиб кўрсатилмаган, аммо Апелляция тартибида иш кўришнинг айрим аниқ масалаларига оид қисмлари янги ЖПКнинг 490-моддасида назарда тутилган қоидага кўра, Апелляция кассация инстанциясида иш кўрадиган судда қўлланилади. Суд ҳукми устидан Апелляция тартибида шикоят бериш йўл қўйилган давлатларнинг жиноят-процессуал қонунида Апелляция тушунчаси 2-босқич судида жиноят ишини мазмунан ҳал қилиш учун янгидан кўриш мумкинлигини билдиради. Апелляция суди (2-босқич суди) ҳукмнинг қонунийлиги ва асослигини фақат шикоят (протест)да кўрсатилган ҳолатлар бўйича текширади. Апелляция суди ишдаги ёзма материалларга таяниб, ўз қарорини қабул қилади. Бу судда 1-инстанция судида сўроқ қилинган гувохлар такроран сўроқ қилинмайди, далилларни бевосита ва оғзаки текшириш, суд ишларини юритишдаги тортишув, маҳкумни ҳимоя ҳуқуқи билан таъминлаш ва ишни узоқ муддат давомида кўришдек ҳолатлар чегараланади.