БЕРЛИОЗ

БЕРЛИОЗ (Berlioz) Гектор Луи (1803.11.12, ЛаКотСентАндре — 1869.8.3, Париж) — француз композитори, дирижёр, мусиқа танқидчиси, романтик программали симфония ижодчиси. Париж консерваториясида ўқиган (1826—30). 5 қисмли «Фантастик симфония»ни ижод этган. «Сарданапал» кантатаси учун Катта Рим мукофотига сазовор бўлган. 30-й. июль инқилоби қурбонларининг ёдномаси бўлган «Тантанали мотам симфонияси» (1840), «Трояликлар» дулогия («Қўш опера»)си машҳур (1855—59). 1856 й. дан Франция ин-ти (Академия) аъзоси. Байрон асари бўйича альт ва оркестр учун ёзган «Гарольд Италияда» симфонияси (1834), катта симфоник оркестр билан тўртта мис дамли созлар оркестри учун «Реквием»и (1837), «Бенвенуто Челлини» романтик операси (1838), «Фаустнинг қораланиши» (Гёте асари асосида) драматик афсона опера — ораторияси (1846), «Беатриче ва Бенедикт» операси (Шекспир асари асосида, 1862) Берлиознинг характерли асарларидандир. Берлиоз ижодий фаолияти б-н Европа мусиқа санъати тараққиётига катта ҳисса қўшган.