ДИМО Николай Александрович (1873.30.11, Оргеев – 1959.15.3, Кишинёв) — тупроқшунос олим, ВАСХНИЛ акад. (1948), Молдавияда хизмат кўрсатган фан ва техника арбоби (1946). Но-воалександрия қишлоқ хўжалиги ва ўрмончилик ин-тини тугатган (1902). САГУ (ҳоз. Ўзбекистон миллий ун-ти) ва Кишинёв ун-тини ташкил этишда қатнашган; Ўрта Осиё тупроқшунослик ва геоботаника и. т. ин-тига (1920—31), Молдавия ФА Тупроқшунослик ин-тига раҳбарлик қилган (1957—59). 1945 й. дан Кишинёв ун-ти проф., тупроқшунослик кафедраси мудири. Димонинг илмий ишлари тупроқ геог. си, уларнинг шўрланиши, биол. си, физикасига; Россия Европа қисми марказий ҳудудлари, Ўрта Осиё, Закавказье ва Молдавия тупроқ мелиорациясини ўрганишга бағишланган. Димо раҳбарлигида Сирдарё ва Амударё оралиғидаги тупроқ қоплами тадқиқ этилди, Ўрта Осиёнинг дастлабки тупроқ харитаси тузилди.