ИБРОҲИМОВ Абдуқаҳҳор Абдусаматович

ИБРОҲИМОВ Абдуқаҳҳор Абдусаматович (1939.16.8, Тошкент) — ёзувчи, драматург, публицист, Ўзбекистон Республикаси санъат арбоби (1990). Тошкент унти филология ф-тининг журналистика бўлимини тугатган (1962). «Ўзбекистон маданияти» газ. да адабий ходим ва будим мудири (1962—72), «Гулистон» жур. да масъул котиб (1972—75), «Ўзбекистон адабиёти ва санъати» газ. да бўлим мудири (1978 — 84), Ўзбекистон Маданият вазирлигида репертуар-таҳрир ҳайъати бош муҳаррири (1984—86), Ўзбекистон Республикаси Президенти девонида консультант ва етакчи консультант (1990— 93), Республика «Маънавият ва маърифат» марказида бош мутахассис (1994 й. дан). Адабий фаолияти 60-й. ларда бошланган. «Қоя остида» (1972), «Сўнгги нур» (1977), «Осмон яқин, ер юмшоқ» (1982) ҳикоялар тўпламлари, «Уйқу келмас кечалар» (1998) романи муаллифи. «Тилтақдир демак» (1990), «Ватан туйғуси» (ҳамкорликда, 1996), «Бизким, ўзбеклар» (1999) каби бадиий ва сиёсий публицистик асарларида тил, кўҳна миллий давлатчилигимиз тарихи акс эттирилган. «Би-ринчи бўса» лирик драмаси «Ёш гвардия» (ҳоз. Аброр Ҳидоятов номли) театрида саҳналаштирилган (1971). Бундан ташқари, «Арра» (1971), «Майли, майли» (1972), «Зўлдир» (1973), «Мени айтди деманг» (1973), «Тани-сангиз керак» (1974), «Сочқи» (1976), «Товушсиз карсаклар» (1980), «Ўзбекча никоҳ» (1993), «Шайтоннинг йўли» (1994) ва б. пьесалари Ўзбекистонда ва б. давлатларнинг театрларида саҳналаштирилган. «Меҳнат шухрати» ордени билан мукофотланган (1999).