ЖАЗАВА — кучли асаб қўзғалиши, ўз хатти-ҳаракатларини назорат қилолмай қолиш, хаёлот ва воқелик ўртасидаги мувозанатнинг йўқолиши натижасида юзага келадиган ҳолат. Жазава ҳолатидаги инсонда ҳаяжонли рақслар, ўзини ўзи қийнаш, бедорлик, диққат-эътиборни бир йўналишга қаратиш, оғриқ сезмаслик ҳоллари кузатилади. Гиёҳвандлик, ичкиликбозлик ва б. воситалар ёрдамида Жазавани сунъий қўзғатиш ҳоллари ҳам мавжуд. Жазаванинг энг кўп турлари, одатда, шомонликаа., шиаликтги «шахсей-вахсейща учрайди. Тасаввуф истилоҳида эса Жазава тариқат ахлининг илоҳий ишқ таъсирида шавқу завққа тўлиши, зикр ва само асносида ўзидан кетиш ҳолатлари сифатида талқин этилади.