КУЛЛИЁТ (араб. — тўла, бутун) — 1) муайян адибнинг тўла ёки асосий асарлари тўплами. Куллиёт адиб ижодида харак-терли айрим жанрлардаги асарлардан тузилиши ҳам мумкин. Мас, «Куллиёти қасойиди Хоқоний» («Хоқоний қасидалари куллиёти»). К. га шоир ёки ёзувчининг ҳамма асарлари киритилган бўлиши ҳам, бўлмаслиги ҳам мумкин. Навоийнинг Тошкент, Санкт-Петербург, Париж ва Истанбул кутубхо-валаридаги Куллиёт лари мукаммал эмас. Аммо шоирнинг асосий асарларини ўз ичига олганлиги учун Куллиёт деб юрити-лади.
2) Ўн икки мақом тизимига мансуб вокал мусиқа асарлари тури. Шеърий матнида вағмалар ёки куйлар доираси (адвор ан-вағам), ўн икки мақом, йи-гирма тўрт шўъба, олти овоза ва усуллар доиралари (адвори зуруб)нинг номлари келтирилиб, улар мажозий маъ-нода мақом йўлларининг тузилиш тар-тибини акс эттирган. Мас, Кавкабий, Табибий, Мутрибий асарларида Куллиёт ва-мувалари келтирилган. Бу асарлар маком ва шўъбаларнинг ижро этилиш вакти ва ўрнини кўрсатиб турган.