МУҲАМЕДОВ Абдураҳим (1923.10.7 – Тошкент — 1980.10.2) — композитор, Ўзбекистонда хизмат кўрсатган санъат арбоби (1975). Тошкент консерваториясини тугатган (1955). 2-жаҳон уруши қатнашчиси (1942—43). Ўзбек давлат филармониясида созанда (1945—52), мусиқа раҳбари (1965—71 ва 1975— 77), Маданият вазирлигида йўриқчи, бошқарма бошлиғи (1955—56, 1960— 64), Ўзбекистон телевидениеси (1958— 60) ва Ғафур Ғулом номидаги Адабиёт ва санъат нашриётида (1972—74) мусиқа муҳаррири. Ижодида мусиқали комедия ва қўшиқ жанрлари асосий ўрин эгаллаган. Куйлари ўзбек мусиқа мероси анъаналарига таянган, ўзига хос интонационритмик услуби билан ажралиб туради. Муҳамедов «Жон қизлар» (К. Шанғитбоев, К. Бойсеитов пьесаси, 1963), «Гавҳари шамчироқ» (С. Улуғзода, 1967), «Тоғ гўзали» (С. Саидмуродов, 1972), «Олифта» (Ф. Мусажонов; Н. Халилов билан ҳамкорликда, 1974) каби мусиқали драма ва комедиялар ёзган. Муҳамедовнинг «Жон кизлар», «Етти қиз», «Жон Ўзбекистон», «Шоҳи сўзана», «Алла», шунингдек, болалар қўшиқлари («Капалак», «Арча қўшиғи», «Қўғирчоғим, алла-ё» ва б.) оммавийлашган.