ҚЎШ УРУҒЛАНИШ — гулли ўсимликларга хос жинсий жараён хили. 1898 й. да рус олими С. Г. Навашин кашф этган. Қўш уруғланишда уруғнинг шаклланишида тухум ҳужайра билан бир қаторда муртак халтасининг марказий ядроси ҳам уруғланади. Қўш уруғланиш натижасида зиготадан уруғ муртаги, марказий ҳужайра билан уруғланган марказий ядродан озиқ тўқима — иккиламчи триплоид эндосперм ривожланади. Қўш уруғланишда битта чанг найчаси сперментлари иштирок этади; найча суюқлиги синергид ичидаги муртак халтасига ёки тухум ҳужайра билан марказий ҳужайра оралиғидаги тирқишга қуйилади. Спервит синергид орқали тухум ҳужайрага боради ва синер-гид уруғланишдан сўнг емирилиб кетади. Қўш уруғланиш апомиктик турлардан ташқари барча гулли ўсимликлар учун хос. Қўш уруғланишнинг моҳияти — озиқлантирувчи тўқима — эндоспермнинг жуда тез шаклланишидир. Қўш уруғланиш уруғ шаклланиши жараёнларини тезлаштириб юборади (яна қ. Гулли ўсимликлар, Чангланиш).